این نوارها را پیش از اجرای پوشش موقت، در زیر آن‌ها قرار می‌دهند.
در این حالت گسیختگی ممکن است ناشی از خمش و شکستگی شاتکریت روی دیوار گود باشد.
بطور کلی از روش های زیر به طور مجزا و یا به صورت تلفیقی می توان جهت پایدارسازی گودها استفاده نمود :
در جاهایی که تراز آب‌های زیرزمینی بالا بوده، احتمال بالا آمدن آن‌ها و یا امکان ورود آب به خاک از هر طریقی مثل برف و باران وجود داشته باشد، پیش از مش گذاری و اجرای شاتکریت نیاز به تعبیه سیستم زهکشی توسط نوارهای زهکش یا زهکش‌‌های لوله‌ای عمقی است.
تغییر در طرح: در صورتی که با توجه به شرایط، طراحی ها انجام شده پاسخگو نباشد، اطلاعات حاصل از ابزار بندی در فاز های اولیه پروژه نیاز به ایجاد تغییرات در طراحی را مشخص کند.
در مرحله پایانی و بعد از اجرای کامل مراحل قبلی با استفاده از دوغاب سیمان، یک لایه مش، بتن پاشی و شاتکریت یک لایه روکش دائمی اجرا می‌شود. این لایه از ضخامت کمی برخوردار بوده و به این دلیل اجرا می‌شود که از فرسایش خاک جلوگیری شده و سطح مناسبی برای ساخت‌وسازهای بعدی ایجاد شود.
برای حصول از قرارگیری کامل دوغاب در میان نیلینگ میلگرد و خاک کناره‌ی چاهک (کاور)، باید اسپیسرها یا قطعاتی را در طول و بین میلگرد و دیواره داخلی قرار دهیم.
با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر گود و وجود عدم قطعیت ها و تنوع متعدد در:
مبدل برق نیز نیروی حرکتی موتور را به برق تک فاز و سه فاز تبدیل می‌نماید. علاوه بر این، دستگاه ژنراتور توانایی تأمین برق سه فاز برای دستگاه‌های تزریق دوغاب و شاتکریت در عملیات گودبرداری و پایدارسازی را در سیستم‌های نیلینگ
سپس، مهندسان اتریشی از این روش برای شیروانی‌های سنگی خود استفاده نمودند. گروهی دیگر هم سوراخ‌ها را در کف و دیوارهای تونل ایجاد کردند و با استفاده از میلگردهای فولادی آن‌ها را تقویت نمودند.
قبل از اجرای نیلینگ حتماً باید تمامی شرایط محیطی مانند وجود قنات، سازه‌های زیرزمینی، چاه‌های فاضلابی و … در نظر گرفته شود.
همچنین، تراوش بیش از حد آب‌های زیرزمینی از دیواره گود می‌تواند موجب بروز مشکلات جدی در اجرای شاتکریت شود.
ازآنجایی‌که نیلینگ در سطح آب زیرزمینی امکان‌پذیر نیست ابتدا باید آب موجود در خاک را از طریق زهکشی تخلیه کرد.
با توجه به اینکه دوغاب با فشار زیاد در خاک نفوذ می‌کند، منتقل کردن آن از طریق شلنگ تزریق دستگاه انجام می‌گردد.